راه‌حل‌های دولت برای جوانی جمعیت فاجعه‌بار بوده است

سالم‌خبر: عباس عبدی در یادداشتی نوشت: درمورد صنعت دستاوردسازی خواهم نوشت. اکنون نقداً به یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای دولت تازه باید اشاره کرد که با همراهی کامل مجلس حاصل شده است. دستاوردی که اوج خلاقیت و فهمیدن اجتماعی و سیاسی از مسایل جامعه و راه‌حل آن را مشخص می کند.

یکی از ردیف‌های مهم بودجه سرزمین، مربوط به مطرح جوانی جمعیت است. مقصد این مطرح به روش متعادل، یقیناً با اندیشیدن به تمهیدات مناسب و عقلانی و بدون هزینه مستقیم امکان تحقق داشت. ولی اکنون نه تنها پیشرفتی نداشته که پسرفت هم کرده است. 

در بودجه سال ۱۴۰۲، حداقل نزدیک به ۱۱ هزار میلیارد تومان اعتبار مستقیم برای این کار در نظر گرفته شده است، این در حالی که بودجه عمرانی سرزمین در سال ۱۴۰۲

به قیمت ثابت، کمتر از مبلغ این بودجه در سال ۱۴۰۱ تعیین شده، چون قسمت مهمی از بودجه صرف همین مسأله فرزندآوری شده است. اگر ردیف‌های غیر مستقیم و دیگر پرداختی‌های ارزان همانند ماشین و وام و… را هم در نظر بگیریم، احتمالا یکی از بزرگ‌ترین ردیف‌های بودجه‌ای سرزمین بشود.

آیا برای فردی این سوال پیش نمی‌آید که چرا دولت محترم با مصرف این رقم های وحشتناک، تا این مدت گزارشی از دستاورد نمی‌دهند؟ سهل است که از انتشار کردن اطلاعاتش هم اجتناب می‌کنند. ولی خوب با همه گونه محدودیت‌های آماری که جداگانه به آن اشاره خواهم کرد ماجرا بالاخره، درز می‌کند.

سازمان ثبت احوال بدون انتشار کردن آمار مستقیم و جزیی و با ذکر متغیری کم‌اهمیت همانند نسبت جنسی نوزادان، و فراموشی

ذکر آمار مرگ و میر و ازدواج و طلاق، بالاخره و با فاصله وقتی خبرداد که تعداد متولدین در ۶ ماه اول سال ۱۴۰۲، برابر ۵۲۴٬۶۳۷ نوزاد بوده است. در کنار آن و به طور مفصل شرح داده‌اند که: «در ۶ ماهه اول امسال از تعداد نوزادان متولد شده ۵۱.۹ درصد نوزادان پسر و ۴۸.۱ درصد آنها دختر بوده است. میانگین سن مادر در اولین فرزندآوری کل سرزمین در ۶ ماهه اول امسال برابر با ۲۷.۴ سال بوده است.» 

ماجرای مهم این آمار دهی جای دیگر و در قیاس است که کلا به سکوت برگزار شده است. برای آگاهی خوانندگان متذکر باید شد که تعداد نوزادان در ۶ ماه اول سال‌های ۱۴۰۱ و ۱۴۰۰ به ترتیب برابر ۵۳۷٬۱۲۷ و ۵۳۳٬۰۸۸ نفر بوده است. یعنی تعداد متولدین ۶ ماه اول امسال نزدیک به ۱۲٬۵۰۰ نفر کمتر از

سال قبل و ۸٬۵۰۰ نفر نیز کمتر از سال ۱۴۰۰ بوده است. به عبارت دیگر اگر همین اندازه افت را برای شش ماه دوم سال نیز در نظر بگیریم، دولت و مجلس جاری سالانه حداقل ۲۵ هزار میلیارد تومان هزینه کرده‌اند تا زاد و ولد را افزایش دهند، ولی در عمل نزدیک به ۲۵ هزار کودک هم کمتر متولد شده است، هزینه آن نیز به ازای افت تولد هر کودک، یک میلیارد تومان!! است. 

این اگر دستاورد نیست بعد چیست؟ این دستاورد را نباید منفرد دید، بلکه همه دستاوردهای دیگر جاری کمابیش از همین نوع است. متوسط سن زنان در اولین زایمان نیز به نحو محسوسی نسبت به سال پیش بیش‌تر شده است.

چرا با این همه امکانات و توزیع پول و رانت و وام و هزار امکانات دیگر و نیز مقررات مجازاتی و سختگیرانه که

زندگی مردم را هم مختل کرد، زاد و ولد را نتوانستید زیاد کنید بلکه کمتر هم کردید؟ به علت این که سیاست‌های تعیین شده در قانون افزایش جمعیت ربطی به مسأله فرزندآوری ندارد. زیاد تر از نوع رابطه فروش بند تنبان در مغازه تنباکو فروشی می بود. 

مسأله افت فرزندآوری مهم است و اتفاقاً یکی از اولین موضوعاتی است که باید مورد دقت سیاستگذاران قرار گیرد. ولی راه‌حل‌های این دولت نه تنها آن را بهبود نبخشیده که بدتر هم کرده، و فاجعه‌بارتر این که، هزینه‌های گزافی روی دست مردم گذاشته، ولی خروجی آنها کاملاً منفی بوده و زاد و ولد را تا چند درصد هم افت داده است.

راه‌حل دولت چه می بود؟ توقف انتشار کردن اطلاعات هفتگی سازمان ثبت و احوال سرزمین که در دولت روحانی و حتی

در اغاز کار همین دولت نیز انتشار می‌شد. سپس انتشار کردن قطره‌چکانی و گزینشی آمارها و بالاخره فراموشی مخاطبان تا ۶ ماه دیگر. ولی خوب همین عدم انتشار کردن آمار از ابتدا مشخص می کند که ماجرا چه خبر است و همین آمار جزیی و کوچک را هم می‌توان خواند و نشان داد که این دستاورد بزرگ و متاسفانه منفی چرا مسکوت گذاشته شده و به چه قیمتی برای سرزمین و مردم همه شده است؟

مهم‌تر از این دستاورد منفی این است که آیا فردی هست که جرأت اذعان به این ناکامی را داشته باشد و از همین امروز، سیاست را تحول دهد؟ متأسفانه جواب خیر است. خطر مهم اینجاست. 

سیاست غلط خطرناک هست ولی با اصلاح آن، می‌توان خطر را از بین بردن کرد. در حالی که اصرار به ادامه سیاست غلط؛ ویرانگر است.