زمین در دوران دایناسورها برای فرازمینی‌ها‌ شناسایی‌پذیرتر می بود

به حرف های‌ی لیزا کالتنگر، رئیس مؤسسه کارل سیگن، آثار نوری زمین امروزی به الگویی برای شناسایی سیاره‌های زیست‌پذیر تبدیل شده‌اند؛ اما در زمان‌های قبل این تاثییر زیستی برجسته‌تر می بود و بهتر علائم حیات را نشان می‌داد.

پژوهشگرها به بازدید ۵۴۰ میلیون سال‌ قبل‌ی تکامل زمین و آثار شیمیایی که در بازه‌های صد میلیون سال انتشار شدند، پرداختند. جو زمین به شکل چشمگیری در طول تاریخ تکاملی تحول کرده است. برای مثال، به زمان میلیاردها سال پیش از آنکه سیانوباکتری‌ها به تشکیل انرژی از نور خورشید بپردازند و اکسیژن در جو انتشار کنند، آتشی روی زمین وجود نداشت. پیش از آن، متان به لطف حیات باکتریایی درحال ظهور در سیاره زیاد می بود.

دوره‌‌ی فانروزوئیک تنها ۱۲ درصد تاریخ تازه زمین را شکل خواهند داد، اما تقریبا همه شکل‌های حیات پیچیده‌تر از میکروب و اسفنج در آن قرار دارند. در طول این دوره، سطح اکسیژن بین ۱۵ تا ۳۰ درصد نوسان کرد. می‌دانیم زیر ۱۳ درصد چیزها نمی‌سوزند و زیاد تر از ۳۵ درصد ماده آن‌قدر خوب می‌سوزد که دیگر امکان رشد جنگل‌ها و نگه داری آن‌ها وجود نخواهد داشت.

با رشد دایناسورها، اکسیژن به اوج ۳۰ درصدی خود رسیده می بود. اگر این چنین نشانه‌ای را در سیاره‌ای دیگر اشکار کنیم به گمان زیاد می‌تواند نشانه‌ای بر وجود موجودات غول‌پیکر در آن سیاره باشد.

با بازدید تاریخ ۵۴۰ میلیون سال تازه، پژوهشگرها دو جفت تاثییر شیمیایی اکسیژن و متان و این چنین اوزون و متان را اشکار کردند که در نزدیک به ۱۰۰ الی ۳۰۰ میلیون سال پیش آشکارشدنی‌تر از امروز بودند. این نشانه‌ها علاوه بر این که به ما می‌گویند سیاره‌مان در قبل چطور می بود به تصحیح دیدگاهمان برای جستجوی سیاره‌های فراخورشیدی و فرازمینی‌ها هم پشتیبانی خواهند کرد. این چنین این امید وجود دارد که یافتن علائم حیات به اختصاصی حیات پیچیده در کیهان آسان‌تر بشود.

نتایج پژوهش در مجله‌ی انجمن سلطنتی نجوم انتشار شدند.